Een update over de pompoenen, want de tuin bestaat steeds meer uit pompoen. Wat een toeval, dat mijn eerste echte pompoenjaar samenvalt met de eerste ouderwets natte zomer in jaaaaren. Bij droogte had ik de planten niet kunnen bijbenen met watergeven, maar nu hebben ze mij niet nodig voor water en kan ik ze niet bijbenen met leiden.

Lekker warm is het ook voor ze. Als ik met mijn handen in de aarde zit, voelt die warm aan, de toplaag is al boven de 37 graden bij een waterig zonnetje.

De grond is hier arm, dus ik heb ze in hopen grasplaggen gezet met wat verse stalmest rondom. Een pompoen Sweet Mama staan op de nieuwe composthoop, die eerst een mierennest was.  

Een deel van het grasveld achter deze composthoop had ik afgedekt met zeil om uit te drogen. Over het dekzeil wilden de pompoenen niet groeien, ze zochten de zijkant op. Dus zeil weggehaald, grasplaggen omgespit, en een week later rukken de pompoenen in hoog tempo op richting het westen. En zuiden. En oosten 😬

Op de voorgrond het olifantsgras dat ik dit jaar gesplitst heb. Het groeit nu op ongeveer 20 plekken in de tuin zo hoog. (Beetje olifantengras info tussendoor voor @Jane Doe

)

De pompoentent gaat ook goed. Hij had wat meer netwerk nodig, dus ik heb touw gespannen en twee helften van een rozenboog als klimhulp erbij gezet.

Het werkt, en het werkt niet. Met wat hulp krijg ik de plant omhoog, en ze redden zichzelf wel op het dak. Maar ze maken daarnaast zoveel uitlopers, dat toch de bodem overwoekert begint te raken. Ook de Sweet Mama pompoen, die een halve struikvorm zou hebben, met één centrale uitloper, slaat in vier/vijf richtingen tentakels uit. Twee tomatenplanten, die ik optimistisch ertussen had gezet, heb ik al uitgetrokken deze week. 

De coverfoto is nog van de kardoen. Ik ga de bloemknoppen weer eten van de week en dan gaat hij eind van het jaar eruit. Ik hou erg van de gebleekte bladstelen maar het is te veel gedoe en hij staat te dicht op de zwarte bessen.